De grens over

We zijn gisteren aangekomen in Vietnam, we kwamen aan in het donker. We hebben helaas de bus moeten pakken omdat het al twee dagen bijna aan een stuk door regende. Ook nu weer bij het opstaan kwam  het met bakke uit de hemel en zag het er naar uit dat het niet droog zou gaan worden. De wegen waren vol gelopen met water waardoor fietsen onmogelijk was, alleen al het stuk naar het station 30 min waren we zeik nat, onder de blubber en we kregen het opspattende water over ons heen van de auto,s. De plaats waar we waren  hadden we wel gezien en we  wilde door dus dan de bus maar naar de grens. Het koste wat moeite om de fietsen in de bus te krijgen want het was wat krap met het bagage ruim, maar het lukt die mannen op de een of andere manier altijd om het er in te krijgen dus nu ook. Het was een mooie tocht door de bergen soms door dichte mist ongelofelijk maar de chauffeur deed erg voorzichtig dus we voelde ons niet onveilig in de bus. Bij de grens was het even zoeken waar we wezen moesten, de mensen wezen op een roltrap die het niet deed en een trap er naast maar dat was niet te doen om daar met je fiets op te gaan om zo in het gebouw te komen. Uiteindelijk wees iemand ons een pad om het gebouw heen, daar stond iemand van de douane. Die ons staande hield en alleen zei " folow me" eerst rechtsom daarna linksom  en toen het gebouw in steeds herhalend folow me, dit was wel grappig wij als twee jodokers achter hem aan. Maar in het gebouw werd alles vrij snel geregeld. 
Terug naar de fietsen waar die ene jonge man weer stond en ons hartelijk goede reis wenste. Daarna een brug over naar een ander gebouw van de Vietnamse kant. Eerst een kort rijtje waar een mw van healt onze paspoorten controleerde en de lichaamstemp opnam, vervolgens in de andere rij. Na wat gedoe omdat ons visum op 8-11 stond en het 7-11 was moest er gebeld en overlegd worden. Maar de aardige douanier hielp ons fantastisch en met de juiste stempels konden we door, helaas een lange rij achter ons helpen ontstaan. Op zoek naar een hotel wat we vonden bij het treinstation. De jonge jongens hielpen ons goed, de kamer was klein het hotel, meer een questhouse niet al te schoon maar het ging wel. Snel onder de doche en dan eten. Ik stond nog niet onder de doche of Domingo was bezig met een soort van grote wespen aan het dood slaan, hij zei nog sorry er kwamen er twee mee van de gang. Nou bij die twee bleef het niet er kwamen er steeds meer. Uiteindelijk ben ik die jongens weer gaan halen die ze gingen vangen, wat bleek was dat er een groot nest in de airo zat. Nou ikwas er klaar mee met die kamer, waarop de jongens dit wel konden begrijpen en ons hielpen verhuizen naar een etage lager. Deze kamer was wel oke in ieder geval schoner dan die ander. Van morgen om 6.00 al wakker doorveel geluid, de eigenaars al druk in de weer met weet ik veel, boren en breken  in de straat, de trein en het verkeer, het leven was al weer begonnen. We stonden dus maar op maar toen was er helaas  stroom uitval wat nu nog niet is opgelost, inmiddels is het 14.00. We zijn maar eerst geld gaan wisselen, want de banken waren gisteren al dicht  daarna wat gaan eten en koffie gedronken. Naar het busstation gegaan want we willen morgen een uitstapje naar Sapa maken. Een mooi bergdorp waar er op zondag een grote markt is waar alle stammen uit de omtrek naar toe komen. Je ziet dan allerlei mensen in verschillende klederdrachten horende bij hun stam. Het is er wel erg toeristisch vandaar dat we er  oor kiezen om het gewoon bijeen dagtripje te houden